Het is herfst nu ik dit schrijf. De bomen laten de blaadjes vallen om te verdorren op de grond. Het najaar is voor velen een moment van bezinning. Ook voor mij voelt de herfst als een moment van transformatie, maar vooral van rouw. Een onderwerp waar we niet veel over praten, maar wat voor chronisch zieken een groot onderdeel is van het leven. Soms op de voorgrond, soms op de achtergrond. Maar rouw is er eigenlijk altijd.
